Mijn Coming-Out verhaal

— UPDATE — 02-07-2013: Vanddaag ben ik precies 9 jaar uit de kast 😀

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik ben er helemaal uit!

Hieronder even een korte inleiding over hoe en wat.
Na een tijd met het idee te hebben gezeten dat ik eigenlijk me helemaal niet aangetrokken voelde door het vrouwelijk geslacht, en na een kortstondige “relatie” met een meisje, wat je eigenlijk geen relatie mag noemen, kwam ik er achter dat meisjes niet mijn “ding” was en dat dat dus niet echt zou gaan slagen. Ik merkte ook dat zij eigenlijk meer verliefd was op mij dan dat ik dat was op haar (en of dat nou écht verliefdheid was? Ik weet het niet).
En dat “kortstondige” kwam ook doordat zij eigenlijk al heel snel met een ander ging. Dat was eigenlijk perfect voor mij, maar heb dat nooit laten blijken. Dat heb ik niet gedaan omdat ik er op dat moment nog niet helemaal over uit was. Ik speelde al wel met die gedachte vlak voor die “relatie”, maar ja, je moet het gewoon ontdekken niet waar.
Dit is trouwens allemaal niet eens zo héél erg lang geleden dit gebeurde, allemaal rond mijn 17e verjaardag (20 januari) 2004.
Daarna ben ik verder gaan denken, en merkte ik dat ik niet echt keek naar meisjes, maar eerder naar jongens. En dat als ik in de stad was met m’n vrienden, dat zij keken naar het vrouwelijk schoon, terwijl het mij eigenlijk helemaal niet interesseerde. Maar heb dat nooit laten blijken (nu nog niet ).
Terwijl zij keken naar het vrouwelijke schoon, verveelde ik mij eigenlijk een beetje, want tja, ik was er wel achter gekomen dat ik liever keek naar jongens, maar ik vond op dat moment dat je dat niet deed (wat natuurlijk achteraf een helemaal verkeerd was, maar goed, dat wist ik toen niet.
Dus uiteindelijk ging ik natuurlijk toch kijken, want tja, je wilt wel 🙂 en dat gaat dus enigszins vanzelf).
Maar je ontkomt niet aan de vragen van je vrienden, zoals: “Wat vind jij nou van dat “stuk”?” En: “Wat denk jij van wat daar loopt?” Tja, dan deed ik eigenlijk maar alsof ik het allemaal niet gezien had enzo, en gewoon lekker naar de auto’s zat te kijken .

Het voorbereidende werk:
Na een ‘lange’ tijd met het idee gespeeld te hebben, en dus ook genoeg gekeken te hebben, kwam ik erachter dat ik mij aangetrokken voelde tot jongens. Ik vond dat het tijd werd om er wat mee te gaan doen.
Dus ik ben op zoek gegaan op internet naar informatie. Ik heb Google erbij gepakt en ‘homo jongeren’ ingetypte. Toen ging er een hele nieuwe wereld voor mij open, het bleek dat er heel veel jongeren waren die speelden met dezelfde ideeën. En ik kwam erachter dat gelukkig niet iedere homo ‘verwijfd’ is en met handtasjes loopt. Daar was ik al erg opgelucht over, en ik kwam erachter, dat juist de jongeren zich daar een beetje tegen af zetten, en dat de oudere generatie dat vooroordeel de wereld in heeft gebracht. Toen kwam ik erachter dat er ook een organisatie is die het opneemt voor de belangen van homo’s in Nederland: het COC. Daar ben ik toen op door gaan zoeken en ik zag dat het hoofdkantoor in Amsterdam zit en dat er een jongerengroep is, waar je gewoon heen kan gaan. Ik ben in eerste instantie 3 keer om het gebouw heen gelopen en ik ben niet naar binnen gegaan. De keer daarop ben ik gewoon naar binnen gestapt, en het was er zowaar gezellig.
Het klikte meteen, en ben sindsdien vrij regelmatig langs gekomen.
Maar dat was niet het enige wat ik heb ondernomen om meer te leren, en ik ben dus verder op zoek gegaan op internet, en ik vond verschillende websites. Ik vond uiteindelijk ook deze site, door gewoon door te blijven zoeken. Toen heb ik mij geregistreerd onder de nickname ‘PriPrietje’, dat was vooral omdat ik mijn ware identiteit niet wilde vrijgeven. Maar er is geen privacy op internet, en dat weet ik als geen ander, ook doordat ik tig domeinnamen bezit waaronder die van mijn eigen naam. Ik wist dat het wel bekend zou worden. Ik heb uiteindelijk op de chat dan ook mijn nick overboord gegooid en mijn eigen naam gebruikt. En aangezien ik gewoon openheid wilde, dacht ik: “Laat ik maar gewoon mijn eigen naam gebruiken.”

De comingout zelf:
Na al dat voorbereidend werk vond ik het tijd om er gewoon voor uit te komen, en openheid van zaken te geven tegenover mijn ouders en vrienden. Ik heb het 3 weken terug aan mijn beste vriend verteld, dat kwam vooral doordat hij steeds opmerkingen maakte over meisjes en hij vroeg er elke keer ook mijn mening over, Het begon mij te irriteren dat ik steeds een antwoord klaar moest hebben op iets wat ik helemaal niet ‘mooi’ of ‘leuk’ vond. Hij zei dat het hem niks uitmaakte wat voor geaardheid ik heb, zolang we maar gewoon goede vrienden bleven en gezellig alles met elkaar bleven doen, en zo is het gelukkig ook gegaan.
Dus daarna wilde ik het gewoon gaan vertellen aan mijn ouders, maar niet voordat ik mijn oma het had verteld.
Dus ik heb eergisteren met mijn oma zitten praten, en het gesprek kwam op relaties, en ze zei: “Waarom kom je eens met een vriendin aanzetten.” Nadat ik dat een beetje had ontweken en een beetje voor me uit had geschoven, en we het al over koetjes en kalfjes hadden, begon ik met de vraag: “Wat zou u er van vinden als ik niet met een vriendin aan zou komen zetten, maar met een vriend?”
Dat was gelukkig geen grote schrok voor haar, ook doordat haar 12 jaar jongere broer homo is, en al 30 jaar samenwoont volgens mij, dus ze kent het verschijnsel gelukkig.
Mijn oma was erg gelukkig dat ik er gewoon voor uit kwam en het haar vertelde.
Ze was erg blij voor mij, en probeerde wat advies te geven en zo allemaal erg lief bedoeld, en waarschuwde natuurlijk voor enge ziektes, maar ze plakte daar achter aan dat dat ook geld voor een hetero relatie maar dat de kans “groter” zou zijn op enge ziektes en heeft me dus op het hart gedrukt voorzichtig te zijn.

Het bezoek aan mijn oma had mij erg opgelucht en gaf mij extra moed om het ook aan mijn ouders te gaan vertellen.
Ik had het al enigszins gepland dat ik het gisteren (vrijdag 2 juli 2004) wilde gaan vertellen, vooral ook omdat mijn vader dan weer thuis zou komen na 3 dagen in een hotel, voor zijn werk.
Dus ik had een dag van te voren mijn vader opgebeld en gezegd dat ik hem iets wilde vertellen als hij thuis kwam. Diezelfde avond belde mijn vader nog bezorgd op, met de vraag of het niet iets ernstigs is, of iets wat niet leuk is. Hij zei dat hij zich zorgen maakte anders, en hij wilde zich geen zorgen maken als dat niet nodig was. Dus ik zei tegen hem dat het niets ernstigs is en het ook niet vervelend is, maar gewoon iets waar ik het over wilde hebben, en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Dus de volgende dag kwam mijn vader thuis en hij vroeg meteen: “Wat wilde je nou zeggen?” Ik zei: “Ik vertel het je vanavond wel”, ik had toen namelijk nog niet echt de moed bij elkaar geschraapt op te beginnen met mijn verhaal.
En voordat ik begon met vertellen ben ik nog even achter de computer gedoken.
Toen ben ik nog op de chat geweest en heb me moed in laten spreken door de mensen die toen op de chat waren. Die mij trouwens een geweldige steun in de rug hebben gegeven om alles door te zetten, daarvoor heel erg bedankt!
Na deze aanmoediging ben ik achter mijn computer weg gekropen en ben naar de woonkamer gegaan, waar mijn vader achter zijn computer zat te werken. Ik deed de deur dicht en zei: “Nu is het moment dat ik je wil vertellen wat ik je wilde vertellen.”
Ik zei tegen hem dat ik niet met een meisje thuis zou gaan komen, en dat een jongen een stuk waarschijnlijker was. Toen kwam het hele verhaal van dat ik niet keek naar meisjes maar wel naar jongens. En hij reageerde heel erg blij voor mij, en zei dat hij blij was voor mij dat ik er zelf uit was, en zelf weet hoe en wat. Hij zei dat ik maar op internet moest gaan kijken of er niet meer jongeren zijn die het zelfde hebben, toen zei ik dat ik dat al lang had gedaan en al een hele tijd met de gedachte speel.
Dat ging dus allemaal erg erg soepel, ik had het expres eerst aan mijn vader verteld, doordat ik een zeer goede band met hem heb. Niet dat ik geen goede band met mijn moeder heb hoor, maar die band is gewoon erg sterk.
Nadat ik alles had verteld aan mijn vader, gingen we eten. Mijn moeder riep me naar de keuken om te gaan eten, dus wij gingen eten. Mijn broertje ging na het eten van tafel naar zijn kamer. Mijn vader zei tegen mijn moeder dat ze de deur maar even dicht moest doen, en zei dat Priyantha wat te vertellen had.
En toen de deur dicht was viel ik maar gelijk met de deur in huis, door meteen te zeggen: “Mam, ik val niet op meisjes maar op jongens.” Toen moest mijn moeder heel erg lachen. Ze gaf me een knuffel en zei dat ze erg blij was voor me dat ik daar achter was. Dus dat ging ook al zo heel erg soepel.

Hoe nu verder?
Tja, dat was makkelijker dan ik dacht achteraf gezien, maar ik ben erachter dat je eigenlijk altijd bezig blijft met dit soort verhalen te vertellen. Want mijn vrienden weten het bijvoorbeeld ook nog niet (uitzondering is mijn beste vriend, maar goed).
Dus dat is nog een kleine drempel, maar die hindernis ga ik zo gauw mogelijk nemen. Dan ben ik er helemaal vanaf :-).

*Update(27-08-2004)
Ik heb tot nu toe bijna al mijn vrienden gesproken en het erover gehad, en tot nu toe geen enkele negatieve reactie ontvangen ! Had niet anders verwacht eigenlijk, heb voornamelijk vrienden die ook in het leven staan.

*Update(31-10-2004)
Jawel ik heb een vriend ! Het is geweldig uiteraard 😉 De naam ? Nou de naam is…jaja zou je wel willen weten he 😉
Zal ik het dan maar vertellen ? Ach waarom ook niet he, de naam is Roeland.
En hij is echt heel erg lief. Owja als je foto’s wilt zien kijk dan eens onder het kopje foto’s.

*Update(10-10-2005)
Zoals ik hierboven al vertelde heb ik een vriend, en wij hebben ondertussen al meer dan een jaar een relatie.
Wij zijn sinds Juli 2005 gaan samenwonen in de binnenstand van Groningen.

*Update(07-09-2006)
De relatie is weer uit, en ik woon weer tijdelijk bij mijn ouders in Amsterdam